Stolwijk

Het is 2e pinksterdag. Ik verwacht een stil plein bij de kerk. Er is om half 10 in de ochtend al veel lawaai. Bij de dorpskroeg dromt het publiek zich samen rond een partytent. Een omroeper geeft opgewonden verslag van een spannende gebeurtenis. Het publiek is al vroeg aan het bier. Het blijkt om “koek-slaan” of “koek-knuppelen” te gaan, een jaarlijkse traditie op 2e pinkerdag. Het is immer kermis in Stolwijk. Stoere mannen krijgen een houten knuppel in de handen en slaan met alle kracht op een platte koek, die op een houten aambeeld met een gleuf ligt. Aan de muur hangt de lijst van de winnaars van de afgelopen jaren. Het is een hele eer om de kampioen te zijn. Heel Stolwijk kent je. Langzaam komt de kermis op gang. Een vader leert zijn zoontje sturen in de botsauto’s. Twee meisjes proberen een knuffel met een hijskraan te vangen. Tussen het publiek gaan de kerkgangers naar huis, gekleed in donkere pakken of lange rokken. De vrouwen dragen een hoed. Tot ver in de omtrek zal ik ze op fietsen en in auto’s tegenkomen. We fietsen immers in de Krimpenerwaard. Aan het eind van de dag is het “koekslaan” voorbij. Er is harde muziek en jongens plassen hun bier uit tegen bomen. Er wordt meegedeind met de zanger en de partytent begint gevaarlijk te wiebelen. De avond moet nog beginnen. Het wordt een hete nacht in Stolwijk.