Breukelen
Tocht: 81 (4)
Bezocht op: 26 januari 2009
Provincie: Utrecht
Bezocht op: 26 januari 2009
Provincie: Utrecht
De rustige weg van Maarssen naar Breukelen volgt de rechteroever van de Vecht. Kasteel Oudaan is niet toegankelijk, het is particulier bezit. Er is zelfs een echte ophaalbrug. De witte boerderij achter het kasteeltje steekt mooi af tegen de strak blauwe lucht. Aan de overkant ligt weer een kasteel, het indrukwekkende Nijerode, thans een universiteit voor het bedrijfsleven.
De brug bij Breukelen kan vandaag even niet omhoog voor de scheepvaart. Twee mannen praten technisch met hun hoofd in een meterkast. ’s Zomers betalen schepen de doortocht met geld in een klomp aan een hengel. Als er straks een algemene vaartuigbelasting is, zal dit mooie ritueel voorbij zijn.
De markt van Breukelen oogt ruim. Vroeger waren hier smalle twee straten met huizen. Het rechthuis komt nu echter veel beter uit. Aan de zijkant zijn nog twee ramen te zien met tralies van de vroegere gevangenis. Rondom de kerk staat een rijtje kleine huisjes. Het moet vast een soort hofje geweest zijn met woningen voor weduwen of armen. Nu heeft uitvaartcentrum van Dijk er zijn kantoor en rouwzaal. Hier is afscheid genomen van mijn schoonvader en schoonmoeder, hier vertrok de stoet naar de begraafplaats aan de Vecht even buiten Breukelen. Tot aan de brug werd stapvoets gereden, de heer van Dijk liep waardig voor de auto’s uit.
Rondom de kerk is meer te zien. Een brandspuithuisje uit 1869, de dorpspomp uit 1907 en een modern misplaats kerkelijk centrum. Die pomp was zeer nodig, nadat veel mensen waren overleden aan de cholera. Het Vechtwater was sterk verontreinigd. Een vermogende Breukelaar betaalde 4 diepwaterwelpompen met ontijzeringsinstalaties en voorkwam zo hoge sterftecijfers.
Ter afronding van Breukelen en bezoek aan de wijk Noord. Mijn schoonouders woonden jarenlang in deze wijk. Het straatbordje van de Bernard van de Bongerdstraat vertoont lichte roestplekken en het houtwerk aan de huizen is iets te vaak overgeschilderd. Het huisnummer is nog 20, de boom voor het huis is gegroeid. Ook het verzorgingshuis “ ‘t Heicop” heeft er een woontoren bij gekregen. De vergrijzing heeft zo zijn prijs.
De brug bij Breukelen kan vandaag even niet omhoog voor de scheepvaart. Twee mannen praten technisch met hun hoofd in een meterkast. ’s Zomers betalen schepen de doortocht met geld in een klomp aan een hengel. Als er straks een algemene vaartuigbelasting is, zal dit mooie ritueel voorbij zijn.
De markt van Breukelen oogt ruim. Vroeger waren hier smalle twee straten met huizen. Het rechthuis komt nu echter veel beter uit. Aan de zijkant zijn nog twee ramen te zien met tralies van de vroegere gevangenis. Rondom de kerk staat een rijtje kleine huisjes. Het moet vast een soort hofje geweest zijn met woningen voor weduwen of armen. Nu heeft uitvaartcentrum van Dijk er zijn kantoor en rouwzaal. Hier is afscheid genomen van mijn schoonvader en schoonmoeder, hier vertrok de stoet naar de begraafplaats aan de Vecht even buiten Breukelen. Tot aan de brug werd stapvoets gereden, de heer van Dijk liep waardig voor de auto’s uit.
Rondom de kerk is meer te zien. Een brandspuithuisje uit 1869, de dorpspomp uit 1907 en een modern misplaats kerkelijk centrum. Die pomp was zeer nodig, nadat veel mensen waren overleden aan de cholera. Het Vechtwater was sterk verontreinigd. Een vermogende Breukelaar betaalde 4 diepwaterwelpompen met ontijzeringsinstalaties en voorkwam zo hoge sterftecijfers.
Ter afronding van Breukelen en bezoek aan de wijk Noord. Mijn schoonouders woonden jarenlang in deze wijk. Het straatbordje van de Bernard van de Bongerdstraat vertoont lichte roestplekken en het houtwerk aan de huizen is iets te vaak overgeschilderd. Het huisnummer is nog 20, de boom voor het huis is gegroeid. Ook het verzorgingshuis “ ‘t Heicop” heeft er een woontoren bij gekregen. De vergrijzing heeft zo zijn prijs.