Kinderdijk

Wie bij Kinderdijk alleen aan molens denkt heeft het mis. Op weg naar de molen ligt onder aan de dijk een dicht getimmerde school uit 1906 mooi en verlaten te zijn. Geen van de voorbijgangers heeft er ooit opgezeten. Er is wel een brede trap naar beneden.
Wat verderop ligt het oude hoofdgebouw van rederij L. Smit en Zonen, maar nog groter is het nieuwe complex van IHC Merwede. Het bord laat zien, dat er veel verschillende onderdelen zijn, zoals het trainingsinstituut voor dredging, de lagesmit en de hydrohamer. Een werknemer legt trots uit, dat er eigenlijk twee hoofdpoten zijn, het bouwen van bagger- en sleepboten en het maken en leveren van onderdelen. Er zijn servicestations over de hele wereld, in Brazilië, Rusland, Singapoor, China en het Midden-Oosten. In 1980 zat het bedrijf bijna aan de grond, maar na twee reorganisaties is er weer volop werk in de baggerwereld. Tot 2011 zijn er orders binnen en het probleem is om voldoende goede mensen te komen. Het bedrijf koopt in de buurt andere werven op. Ja, het gaat goed in de Nederlandse baggerwereld.
En dan is daar aan de andere kant de Kinderdijk met het nieuwe gemaal, dat de Alblasserwaard droog houd. Vroeger deden de vele molens dit werk. Ze kunnen het nog, maar staan er vooral voor de duizenden toeristen uit de hele wereld. Sommigen wagen zich voorzichtig op de fiets, sommigen wandelen of gaan met de rondvaartboot. Fototoestellen hebben het druk. Een stel uit Taiwan wil wel op de foto voor de molen. Ze kenden de molen vanuit de folders en internet, maar de vele ganzen, eenden en futen met jongen vertederden hen toch buitengewoon. En ze hebben gelijk, maar toch blijven deze molen een symbool van Nederland en de strijd tegen het water.